Dries en Aagje, Hanne en Wim op bezoek

Het heeft een tijd geduurd voordat we dit bericht konden posten. We hebben namelijk uùùren met Photoshop geprobeerd om die oranje muts uit de foto te knippen. Tevergeefs. De oranje muts verbergt Dries. Naast enkele colleges en de dinosaurussen hebben Dries &Co ook de schoonheid van de Engelse meisjes beoordeeld. Daar waren ze snel mee klaar.
Verder waren deze jongelui de eersten van al onze bezoekers (de teller staat op 21) die Cote d' Or chocolade meebrachten... Merci voor het fijne weekend samen!

De puzzel is af

Zonder commentaar.
Tenzij dan dat we deze puzzel van de Deceuninckskes gekregen hebben ter gelegenheid van hun bezoekje en dat Katrien er 80% van gemaakt heeft. (Eigenlijk is 't al twee weken klaar; tijd zat hier.)

De Zwangerschap, week 37

Een bericht vanuit een hoogzwangere buik. Fien en Jef werden telkens drie weken te vroeg geboren en dus ben ik nu echt aan het aftellen. Het is trouwens de eerste keer dat we voorbereid zijn: mijn zakske gemaakt, de babykleertjes uitgezocht en het kinderbedje in elkaar gezet. Bij Fien waren we de muren van de gang nog aan 't schilderen toen ze geboren werd. Vanaf zondag 9 december mag de baby geboren worden; dan is opa Houben hier om te babysitten.
Sinds onze aankomst hier in Engeland worden we voor de zwangerschap opgevolgd door een vroedvrouw van de NHS. Gratis gezondheidszorg, en erg goed. Je krijgt hier enkel toegang tot een gynaecoloog als er een reden is. En die reden heeft zich ondertussen aangediend. Onze derde Houben ligt met zijn kop naar de verkeerde kant; een stuitligging. Dinsdag 11 december gaat de gynaecoloog proberen een external cephalic version te doen (de baby omkeren) en ondertussen zoeken we ons heil in de alternatieve circuits. Voor de geïnteresseerden: Bert mag elke avond mijn voeten bewieroken in het kader van onze moxa-therapie (http://en.wikipedia.org/wiki/Moxibustion) en ik probeer af en toe eens ondersteboven te gaan liggen om onze baby aan te moedigen zich te draaien. Als de lezers van onze blog nu ook nog eens een kaars willen branden, dan moeten mijn kansen op een normale vaginale bevalling toch stijgen. Anders ziet het ernaar uit dat ik een 'planned cesarian' zal ondergaan, zoals de 'celebs' hier.

Een laatste terugblik op de bezoekjes van november

Middagdutje in 't cafeetje.










Verliefd op Engeland?












Idyllisch langs de waterkant.












Fien and the Gang.

Stoere Toon.

Familie Deceuninck op bezoek

De Deceuninckskes voltallig op bezoek. Full house, maar dat was supermegaformidabelneig. Voor Fien: eindelijk twee meisjes om het lief en leed van haar poppen te delen. En misschien nog meer voor Jef. Die jongen heeft de tijd van zijn leven gehad. Aandacht van twee vrouwen: mama Katrien en meter Katrien. Dat kan tellen. En zeg nu eerlijk: wat moet ne vent nog meer hebben?

Schattenjacht in Oxford, joggen langs de Thames, birdwatching in de Cotswolds, terrasjes doen in Bourton-on-the-Water, roeien op de Cherwell, dino-spotting in "het" museum, zonnebaden op de toren van Saint Mary the Virgin en dromen van Harry Potter in de dining hall van het Christ Church College. Wie kan er zich een leukere herfstvakantie voorstellen?

Altijd goed weer

Engeland heeft de reputatie dat het er altijd slecht weer is. Ik herinner me echter mijn Michaelmas term (zo heet het eerste trimester hier aan de universiteit) als Erasmusstudent als een periode van eeuwigdurende zonneschijn. En mijn herinneringen zijn niet geïdealiseerd (allez, misschien een beetje), want 2007 heeft alweer zo'n najaar. Na een fantastische maand augustus en september hebben we ook de voorbije weken zonnig en warm weer gehad. Zie de foto van Lies, Mart, Toon, Jef en Fien op de bank aan de kerk van Great Barrington, één van die pareltjes van dorpen in The Cotswolds. In herfstkleuren, met op tijd en stond een taske koffie/thee... meer moet dat niet zijn. En verder hebben we met de familie Deceuninck ook (als goede toerist) een bootje gehuurd om tussen de Colleges te roeien op de Cherwell. Bijna T-shirt weer, zoals ge ziet, en dat op 1 november. Met de volgende bezoekers gaan we 'punten' (Venetiaans rechtstaan op je bootje en met een lange stok voortbewegen). En ik ga me in maart inschrijven in de roeiclub om de hoek om op zo'n elegante roeiboot de Thames te kunnen bevaren. Schijnt erg goed voor de buikspieren...

Tante Liesbet en Marijn op bezoek

We hebben een hele periode bezoek achter de rug; en het is nog niet gedaan! Dat betekent voor ons terug Belgische chocolade in de kast en een hele voorraad bieren en trappisten in de kelder. Gelukkig maar, want 'de winter staat voor de deur'.

Met Liesbet en Marijn reisden we naar Londen met de bus. London Eye (want schuilplaats nodig voor de regen) en Tate Modern gezien. Londen is fantastisch, maar is geen stad op (kleine-)kindermaat. We vonden het busreizen behoorlijk stressy met het opvouwen van buggy's en checken van jasjes en tassen. Bij deze dus een oproep aan geïnteresseerde babysitters zodat Bert en ik de stad op ons tempo kunnen proeven. Verder nog een aanrader ontdekt in ons eigen Oxford: The Bate Collection of Musical Instruments. Wellicht in geen enkele toeristengids te vinden, wegens een donkere kelder met stoffige oude muziekinstrumenten. Maar een geweldige man met fantastische Engelse uitdrukkingen en gevoel voor humor houdt de boel daar draaiende ("Thank God for that") en bovendien is de giftshop een schatkamer van muzikaal speelgoed.

Ah ja, en Fien heeft het poppenkast spelen ontdekt. Hilarisch.

Er wordt hier ook gewerkt.

Voor degene die het nog niet wist: er wordt hier ook gewerkt. Dagelijks trek ik met de fiets naar het John Radcliffe Hospital. Meneer Radcliffe was een befaamde Britse dokter (1652-1714) die zijn kennis vergaarde in Oxford aan het University college en later als fellow aan het Lincoln college. Heel wat gebouwen in Oxford kregen zijn naam: the Radcliffe Camera, the Radcliffe Infirmary en the Radcliffe Observatory. Het Radcliffe Hospital is de moderne versie van de Radcliffe Infirmary.

Verder zetelde John Radcliffe ook nog in het parlement en was lijfarts van William III (1650-1702) van Engeland, ook bekend als William II van Schotland en William III van Oranje, en zijn vrouw Mary II (1662-1694), koningin van Engeland en Ierland vanaf 13 februari 1689 en koningin van Schotland (als Mary II van Schotland) vanaf 11 april 1689 tot haar dood.

Meer geschiedenis krijg ik niet uit mijn mouw geschud. Wie meer informatie wil, is uiterst welkom voor een historische rondleiding in de stad. Een rondleiding in het ziekenhuis krijgt ge er dan gratis bij. Er is vast en zeker een dokter of verpleegster vrij om u tijdens zijn of haar werkuren uitgebreid te woord te staan en bloot te stellen aan de wonderen van de Britse gezondheidszorg. Hij of zij zal u met veel genoegen tonen hoe het hier eigenlijk aan toe gaat. (Ik zou het beter zelf doen: efficiënter, sneller, slanker, knapper ...) Kortom, de gemiddelde werknemer in de Britse publieke gezondheidszorg (NHS - National Health Security) heeft het niet erg druk, plant zijn ding zodat hij het zeker niet te druk heeft en vindt het allemaal wel prima, want de zieke mens vindt het ook best okay.
Een collega, een Brit die in Australië woont en werkt, en net zoals ik nog een jaartje extra ervaring opdoet bij Professor N. Mortensen noemt het zo: "institutionalized laziness". En daar kan ik na twee maanden wel vrede mee nemen. Belangrijker is de aangename samenwerking met collega's en bazen. Het aanbod aan pathologie is zeer divers en uitgebreid. Er is ruimte voor overleg. Ik krijg alle kansen aan de operatie-tafel. En er is tijd om te lezen en te studeren. Goed voor mekaar dus.

Britse humor

Ik heb eens gehoord dat een website die niet minstens wekelijks iets nieuws bevat, voorgoed door surfers wordt ge-negeerd. In de hoop dat onze trouwste fans nog niet hebben afgehaakt, bij deze een nieuw bericht op de blog.
Britten staan bekend om hun gevoel voor humor en ironie. Aangezien we geen televisie hebben, merkten we dat tot nu toe slechts aan enkele gevatte replieken van buren en kennissen, of aan een goed gesprek op BBC 3 Radio. Tot we enkele weken geleden een toeristisch uitstapje deden in de Cotswolds (hier vlakbij, gewoonweg prachtig) en op de gevel van een cottage de geweldige reclame voor huisbereid ijs zagen (leien bordje). Wij gingen welgemutst het etablissement (souvenirshop annex pub) binnen.We zijn er echter niet zeker van of de ietwat suttige (typisch Engelse) uitbaatster niet gewoon een spelfout had gemaakt.

Sau ei Winega?

Hoog tijd om nog eens iets op deze blog te zetten, want gisterenavond hebben we voor 't eerst Fish and Chips gegeten. Netjes ingepakt in bruin papier en dan op de fiets naar huis gesleept, waar Fien smulde en zuinig dipte in ketsjupsaus (lees: 'Pluk van de Petteflet', hfdst. 4). Het heeft ons trouwens echt gesmaakt; de kabeljauw was erg lekker en de frieten waren (na een minuutje op de bakplaat onder de hete grill) 'wel oké'. Fien en ik gingen de frietjes afhalen bij de chinese snackbar om de hoek. Toen onze bestelling werd ingepakt kon ik nog net op tijd 'Noooo' roepen. Ik herinnerde me plots dat de Engelsen inderdaad zout EN AZIJN op hun frieten doen en begreep ineens wat de vriendelijke chinees bedoelde toen hij bij het opnemen van mijn bestelling een paar keer 'Sau ei Winega?' had geroepen...

boodschappenlijstje

Wie op bezoek komt, wordt geacht de volgende items te exporteren: boerinnekes-choco, meurisse-chocolade, witloof en verse vloer-pistolets. In ruil mag je verwachten: huisgebakken brood met verse confituren van Britse bodem, een immer schijnende zon, en een prachtige stad aan de voet van de Cotswolds, een Area of Outstanding Natural Beauty http://www.the-cotswolds.org/. Ja, de toon van deze blog is vrolijk, want we genieten. Bert is nog aan het broeden op een genuanceerder bericht, over de NHS (zijn werkgever, the Famous National Health Service) en ik ben nog aan het worstelen met mijn moedergevoelens nu Fien naar een Engelstalige kleuterschool gaat en menige traan laat. Daarover dus later meer. Ondertussen doen wij hier onze toeristenplicht, door Blenheim Palace te bezoeken (foto) en een weekend naar Wales te plannen.

Ter info: een blog kan in twee richtingen werken, dus laat eens een berichtje achter als je dit leest.

Skype

Al wie dit leest: 1) installeer nu Skype op je computer 2) zoek onze account 'Houben-Ruytjens' en 3) bel ons gratis. Voor gevorderden: 4) installeer een webcam en 5) bewonder ons (eveneens gratis).

Niet de Engelse kust, wel de kust van het Zuiden van Zweden vormt de achtergrond van deze foto. Een trouwfeest van vrienden bracht Bert en ik een weekendje zonder kinderen naar dit prachtige land. Meteen een mooie locatie om de verjaardag van Bert te vieren.(bij deze: Bert bedankt iedereen die hem een gelukkige verjaardag heeft gewenst). Ondertussen waren opa en oma Ruytjens en nonkel Joris de enthousiaste babysitters in Oxford. Zij kregen daarbij de prijs voor eerste bezoekers in Oxford en worden op de voet gevolgd door de andere oma en opa. Om maar te zeggen: boek nu uw bezoekje aan Oxford! Maar Zweden was dus geweldig. Het kostte ons wel een autorit naar London Stansted om 3 uur 's nachts en de vreselijke Ryanair-dienstverlening, maar het was de moeite waard. Wie een locatie zoekt om uit te waaien, te lezen en te wandelen: http://www.smygehukhostel.com/. Onderstaande foto nam ik vanop het terras van de jeugdherberg zondagochtend. Dit is het meest Zuidelijke punt van Zweden. Na de huwelijksbrunch zijn we dan die prachtige kustlijn verder gaan verkennen. Op de bovenstaande foto is het niet echt te zien, maar ondertussen ben ik 24 weken zwanger. Het buikje begint soms al wat in de weg te zitten, maar verhinderde ons niet om op het Zweedse trouwfeest nog eens heerlijk te dansen. Eens kijken of er hier in Oxford nog leuke dansfeesten worden georganiseerd.

Engels eten en bevoorrading voor het gezin

Ik kan niet anders dan iets te schrijven over de keuken in Engeland. Door velen afgeschilderd als de slechtste koks van Europa, hebben de Engelsen sinds een aantal jaren toch één van de beste restaurants van de wereld (http://www.fatduck.co.uk/) en hebben Nigella en Jamie hun volk leren koken. Een gemotiveerde huismoeder kookt echter haar eigen (organic) potje, dus heb ik mij de voorbije weken vooral beziggehouden met het zoeken naar goede ingrediënten. En dat is hier geen probleem, als je vééél geld hebt. Sainsbury's, de duurdere supermarkt, verkoopt zeer veel groenten en fruit, en heeft ook de 'organic' versies. Prei kost dan 2,99£, of zo'n 5 euro per kilo. Dan zwijg ik nog over broccoli of venkel (5£ per kilo). Bovendien zit alles in in heel wat plastic verpakt. Op zoek naar een gewone groenteboer, kom ik dan in een buurtje terecht, waar zowat iedereen als lunch een pak chips en een jacked potato eet. Ongelooflijk hoeveel kinderen er hier met een pak chips rondlopen op straat, zelfs 's ochtends om 9 uur. Tot daar de eetgewoonten van heel wat Engelsen.

Maar er is tegelijk ook heel wat aandacht voor 'gezond' eten. Op scholen, in kranten, en in de winkels is 'organic' of 'local' food echt een hype. Op zoek naar een vervanging voor het Leuvense voedselteam, is er dan deze superprofessionele en heerlijke homedelivery: http://www.abel-cole.co.uk/ of, nog veel leuker: een aantal 'pick-your-own' farms rond Oxford. Met de kindjes op zaterdagochtend naar de boerderij met onze laarzen, groenten gaan kiezen op het veld, eitjes en vlees kopen, nog een bakje frambozen plukken en dan in de tuin van de boerderij een tas thee drinken en de kinderen in de zandbak laten spelen... dat is pas fijn winkelen!

Dus wij eten hier heel lekker (al zegt de kok het zelf). En voor wie op bezoek komt: achter onze tuin ligt http://www.treehotel.co.uk/ met een heel goed internationaal restaurant (pakistaans, indisch) en onze babyfoon reikt tot daar!

We wonen in Iffley Village, een klein Middeleeuws dorpje dat mettertijd deel is geworden van de stadsuitbreiding van Oxford. Iffley ligt dus binnen de grote ring van Oxford, hoewel het hier echt heel groen is en enkele natuurgebieden op wandelafstand biedt. Wat u hiernaast ziet, is Iffley lock. Een sluisje op de Thames, met een prachtig sluiswachterhuis, een klein terrasje en een paar ganzen. Idyllisch Engeland op zijn best en gelegen op 400 meter van ons huis. Dagelijks lopen Fien, Jef en ik tot daar, om de bootjes te bekijken en de ganzen eten te geven. Op de westelijke oever ligt het Thames-path: een voetgangers- en fietserspad dat Iffley Village

verbindt met het stadscentrum (ongeveer 2,5 kilometer). Op zondagmiddag naar de stad wandelen betekent voor ons dus: rechts de cricketwedstrijden bewonderen en links de regatta (roeiwedstrijden op de thames) volgen. Ik heb al beslist om me in maart in te schrijven voor een beginnerscursus roeien (6 weken) bij de roeiclub om de hoek. Zo'n elegante sport! En goed voor de buikspieren...

Het is gelukt. We zijn op internet. Na enkele weken geduld tot de lijn gedeblokkeerd was en dan enkele dagen prutsen aan de installatie en de instellingen, kunnen we nu eindelijk skypen, bloggen, webcammen, surfen, ...
En verwacht nog veel meer, want we gaan stilaan onze foto-camera een beetje meer gebruiken.
Tot gauw.

de laatste avond voor vertrek

Ik ben alleen thuis, want de kindjes zijn in goede handen bij opa snor en oma mama, en bert is naar het afscheidsfeestje van UZLeuven. Ik heb 'naar mijn lichaam geluisterd' (de goede raad opvolgend van iedereen) en ben niet mee gaan feesten. Eerst maar eens dit verhuis-weekend heelhuids overleven. Baby 3 in de buik protesteerde vandaag toch enkele keren. Afijn, onze laarzen hebben we toch niet nodig in ons Engelse huis, want volgens www.bbc.co.uk is het waterpeil in de Thames aan het zakken. Voor wie al eens een kijkje wil nemen in het pittoreske gehucht waar we gaan wonen: www.chem.ox.ac.uk/oxfordtour/iffleyvillage/index.htm. Foto's van ons huis en zijn bewoners volgen later.