10 februari 2008

De magische zes weken bereikt.

Tijd voor een nieuw berichtje. Bijna een maand geleden. Foei, schandalig. 't Lijkt wel of we niet aan jullie denken. Inderdaad. En daar zit Roos voor alles tussen. Zeker als ze bijna letterlijk alle inspiratie weg zuigt uit de schrijver van dienst. Jullie zullen het dus met mij moeten stellen. Maar dat had iedereen ondertussen ongetwijfeld al door.
Zondagmiddag, heerlijk lenteweer in februari, net enkele vogels gedetermineerd in onze voortuin: bonte specht, ortolaan, koekoek, hop. Jefke doet zijn dutje met een nieuw tuutje, Fien is boekjes aan 't lezen op haar kamer en Roos krijgt een heerlijk middagmaal: verse, lauwe, zoete moedermelk.
Roos is gisteren zes weken geworden! De magische zes weken. Dat staat synoniem voor: bijna het juiste ritme gevonden. Dag en nacht in de juiste volgorde, zes uur onafgebroken slapen tijdens de nacht, eerste flesje gedronken, overdag een half uurtje vrolijk wakker blijven en kirren, lachen naar mama ("social smile") en wenen in papa's armen. Weet iemand waarom dat zes weken duurt? Net zoals een beenbreuk zes weken nodig heeft om te helen en je pas zes weken na een buikoperatie opnieuw mag heffen. Ons gezin met vijf: we zijn op dreef...

1 opmerking:

Anoniem zei

Dag julie vijf,

Mooi beschreven , ik kan het zo voor mij zien gebeuren.
Ik droom er jullie tuin bij en ik ben er...
Geniet ervan
Tante Nicole